Ο κ. Βασίλης Ρούμπης υπηρετεί το επάγγελμα του Ωρολογοποιού. Τα τελευταία 28 χρόνια εργάζεται στο τεχνικό τμήμα της εταιρείας ROLEX, στη Αθήνα. Διαθέτει εμπειρία και στην εκπαίδευση. Στο παρελθόν έχει διδάξει για τέσσερα χρόνια στο Τμήμα Ωρολογοποιίας στην ΕΠΑΣ ΟΑΕΔ Ν. Ηρακλείου Αττικής.
Ο κ. Ρούμπης ήταν εισηγητής στη δωρεάν εκπαιδευτική ημερίδα με τίτλο “Βασικές Αρχές Ωρολογοποιΐας”, η οποία διοργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη με πρωτοβουλία του Σωματείου Ωρολογοποιών Θεσσαλονίκης (ΣΩΘ), μέλους της ΠΟΒΑΚΩ, υπό την αιγίδα της κλαδικής ομοσπονδίας, την Κυριακή, 12 Φεβρουαρίου 2023, στις εγκαταστάσεις της ΔΕΘ – HELEXPO, αίθουσα «Αιμίλιος Ριάδης».
Το σεμινάριο παρακολούθησαν επαγγελματίες ωρολογοποιοί, επίδοξοι επαγγελματίες του κλάδου και άνθρωποι του κοσμήματος από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και άλλες περιοχές της Ελλάδας.
Η συνέντευξη:
-Τί σας ενέπνευσε, ώστε να ασχοληθείτε με το επάγγελμα του ωρολογοποιού;
Από μικρός θυμάμαι να βρίσκομαι στο συνεργείο του πατέρα μου, που επισκεύαζε αυτοκίνητα, όπου μου άρεσε να παίζω με τα εργαλεία και να τον βοηθώ στη δουλειά του. Μετά από χρόνια ένας γείτονας και φίλος, ακολούθησε την ωρολογοποιία και ο πατέρας μου με παρότρυνε να το σκεφτώ, έτσι ξεκίνησα χωρίς δεύτερη σκέψη.
-Ποιά είναι η βασική δεξιότητα που οφείλει να αναπτύξει ένας τεχνίτης ρολογιού;
Η δεξιότητα, που κυρίως αναπτύσσει ένας ωρολογοποιός, είναι το να βλέπει! Αυτό που μαθαίνουμε στην εκπαίδευσή μας είναι αρχικά να έχουμε υπομονή. Στη συνέχεια, ασχολούμενοι συνεχώς με εξαρτήματα πολύ μικρής κλίμακας, εξασκούμαστε στο να βλέπουμε και να αναγνωρίζουμε αποστάσεις εκατοστών, του χιλιοστού, χωρίς εργαλεία, μόνο με τα μάτια μας! Και φυσικά να επιδιορθώνουμε, αυτές τις μικροσκοπικές αποστάσεις αν βρίσκονται εκτός
προδιαγραφών!
-Ποιές δυσκολίες αντιμετωπίζει ένας σύγχρονος επαγγελματίας ωρολογοποιός;
Η κυριότερη δυσκολία που αντιμετωπίζει ένας ελεύθερος επαγγελματίας ωρολογοποιός είναι η δυσκολία της προμήθειας ανταλλακτικών για τα ρολόγια που επισκευάζει. Οι εταιρίες, αν δεν είσαι εξουσιοδοτημένος συνεργάτης τους, δεν πουλούν ανταλλακτικά, οπότε αν κάποιος παραλάβει στο κατάστημα του ένα επώνυμο ρολόι, ακόμα κι αν έχει την τεχνογνωσία να το φτιάξει, δεν δύναται, αφού δεν έχει ανταλλακτικά. Αυτό οδηγεί σε συρρίκνωση το επάγγελμα και πολλοί νέοι που θέλουν να ασχοληθούν, διαπιστώνουν τη δυσκολία και σταματούν.
-Ως επαγγελματίας με εμπειρία στον χώρο της εκπαίδευσης, θεωρείτε πως είναι ικανοποιητική η κατάρτιση που υπάρχει στη χώρα, σε ό,τι αφορά το ρολόι, ή όποιος ενδιαφέρεται χρειάζεται να αναζητήσει πιο εξειδικευμένες σπουδές στο εξωτερικό;
Η κατάσταση στο χώρο της εκπαίδευσης στη χώρα μας είναι τραγική. Δεν υπάρχει καμία υλικοτεχνική υποδομή στο υπάρχον τμήμα ωρολογοποιίας. Ο ελάχιστος εξοπλισμός είναι απαρχαιωμένος και σε κακή κατάσταση και το σημαντικότερο, δεν υπάρχει βιβλιογραφία στα ελληνικά. Έτσι όσοι διδάσκουν, μεταφράζουν βιβλία ή άρθρα από το Διαδίκτυο και τα παρέχουν στους μαθητές. Οπότε η λύση της εκπαίδευσης στο εξωτερικό είναι ένας ακριβός οικονομικά μονόδρομος, οδηγώντας βέβαια την πλειοψηφία όσων την επιλέξουν να μην επιστρέφουν στην Ελλάδα.
-Τί θα απαντούσατε στο δίλημμα αναλογικό ή ηλεκτρονικό ρολόι;
Δεν υπάρχει τέτοιο δίλημμα για μένα. Το μηχανικό αναλογικό ρολόι είναι κάτι έμψυχο με αξία, πάρα το γεγονός ότι κατασκευάζεται κατ’ αποκλειστικότητα από μηχανήματα. Είναι το ρολόι, που οι συλλέκτες συναθροίζονται στις δημοπρασίες και πληρώνουν υπέρογκα ποσά για να το αποκτήσουν. Είναι το αντικείμενο που γεννήθηκε από την ανάγκη της πλοήγησης των πλοίων και πλέον έχει αναδειχθεί σε σύμβολο κύρους. Από την άλλη το ηλεκτρονικό ρολόι είναι συνήθως φτηνό, με υψηλή ακρίβεια και χαμηλές ανάγκες συντήρησης, χωρίς όμως την αίγλη του μηχανικού.
-Πώς αξιολογείτε τις τεχνολογικές καινοτομίες στο ρολόι;
Οι εταιρίες του χώρου τα τελευταία χρόνια μέσω του Διαδικτύου έχουν καταφέρει να προσεγγίσουν ένα ευρύτερο κοινό, προσελκύοντας το ενδιαφέρον με καινοτόμα υλικά και μηχανισμούς. Το τιτάνιο, το κεραμικό, το ανθρακόνημα και το πυρίτιο είναι μερικά απ’ τα υλικά που έχουν βρει χρήση στην ωρολογοποιία, οδηγώντας τη κούρσα στη πολυπλοκότητα των μηχανισμών ανάμεσα στους κατασκευαστές, κάτι που στο παρελθόν ήταν αδύνατον με τη χρήση συμβατικών υλικών και παραδοσιακών τρόπων κατασκευής.
Η άποψη μου για αυτό, είναι σαφώς θετική, αφού το κοινό που ασχολείται έχει αυξηθεί και ενημερώνεται για όλες αυτές τις εξελίξεις και αυτό βοηθάει όλους εμάς που βρισκόμαστε στο χώρο.
Από την άλλη ως επαγγελματίας το αντιμετωπίζω με σκεπτικισμό, γιατί αντιλαμβάνομαι ότι σε λίγα χρόνια όσοι ασχολούνται ως ελεύθεροι επαγγελματίες, δε θα έχουν τη δυνατότητα να επισκευάζουν ρολόγια αφού δε θα έχουν τα υλικοτεχνικά μέσα για να επέμβουν σε ένα ρολόι, κατασκευασμένο με σύγχρονα υλικά και μεθόδους, αφού οι εταιρίες δεν μοιράζονται τη γνώση και τον εξοπλισμό σε όσους δεν είναι μέρος του δικτύου τους. Και αυτό είναι θλιβερό για το μέλλον του επαγγέλματος.
Αντί επιλόγου:
«Θα ήθελα να ζητήσω σε όποιον σύλλογο ή σωματείο ή άλλο ενδιαφερόμενο να πραγματοποιήσει μια εκπαιδευτική ημερίδα ανάλογη εκείνης που οργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη να επικοινωνήσει μαζί μου μέσω της ΠΟΒΑΚΩ. Θα χαρώ πολύ να βοηθήσω σε κάθε τέτοια προσπάθεια».
